Olga van den Hoff

De O van …

Wil ik niet kiezen? Doelgroep? Expertise? Specifieke hulpvraag?

Regelmatig worden deze vragen door mijn omgeving en businesscoaches gesteld. Je krijgt meer cliënten als je specifieker bent.

Ik kijk terug op zoveel verschillende prachtige gesprekken. Verschillend in specifieke hulpvraag. Verschillend in cliënt-leeftijd. Verschillend in achtergrond en leerervaringen. Ze passeren in mijn hoofd de revue.

Stuk voor stuk trajecten waar ik met zoveel warmte, respect en dankbaarheid op terug kijk en denk … daar heb ik een mooi en waardevol aandeel in gehad.

Wat maakt jou uniek? Als mens en als therapeut? Ik zucht.

Waar kwam de zucht vandaan. Ik voel mij niet uniek. Wat is uniek? Onderscheidingsvermogen? Een combinatie van factoren?

Het enige wat me uniek maakt is mijn genenpakket en de combinatie hiervan met mijn leerervaringen. Maar, iedereen heeft zo’n genenpakket en combi met de dynamiek van het leven. Dus uniek op welk niveau?

‘Pijn’. Verhalen met ‘pijn’. Vaak zichtbaar. Soms hoorbaar. Regelmatig verborgen.

Nieuwe cliënten vertellen vandaag hun verhaal. Ben er weer stil van. Onder de afwijzing, de onzekerheid, de boosheid, de zorgen en de stress, de verlangens en de wensen zit ‘pijn’. Vaak zoveel ‘pijn’.

Er is geen gek, vreemd of afwijzend als oordeel over jouw leven, jouw worsteling en ‘pijn’. Je mag je verhaal …

“En dan??”

🔥 Minder piekeren, minder stress, minder angst, minder twijfel en uitstelgedrag, minder perfectionisme. Vele wensen komen voorbij.

Verandering van een gedrags- of gedachtenpatroon is niet een kwestie van inzicht, antwoorden en een knop omzetten. Was het maar zo makkelijk. Wat levert jouw patroon je eigenlijk ook op en waar zit het patroon je hart in de weg?

‘Ik ben de hele week aan het denken geweest over jouw opmerking. Dat was wel even een eyeopener’.

Soms zeg ik ‘terloops’ iets en hakt die opmerking er bij een cliënt in.

Ik vroeg om welke opmerking het ging, want in een gesprek van een uur vallen er vele vragen, overwegingen en herhalingen.

Herbeleving. Ik knip het licht aan. Slapen is kansloos. Eigen schuld denk ik direct. Ik heb deze week alles gekeken,...

Een vraag van een cliënt. Ze vertelt dat zij het 365 dagen succesvol-programma volgt en zich een sukkel voelt.

Anderen lukt bepaalde dingen wel die haar niet lukken.

Er zit een coach bij de groep. Maar daar schaamt ze zich bij.

Ze vergelijkt zichzelf namelijk met de anderen in haar groepje. Dit maakt haar steeds onzekerder. En moeier.

Maak jezelf weer onderdeel van de wereld!

Dat hoor ik mijzelf ineens zeggen.

‘Zo, zeg’ zegt de cliënt en is weer stil. En dan … dikke dikke tranen.

Alles al jaren maar geven. Er zijn voor anderen. Zorgen. Aandacht geven. Jezelf aanpassen of wegcijferen.

Goeiemíddag!!!

‘Zo zeg, moet ik nu meneer tegen je zeggen?’

‘Wauw!’ We lachen hard zoals we zo vaak samen deden. Er staat écht een man, niet alleen door de prachtige nieuwe outfit en je nieuwe look. De continu onzekere jongeman is niet meer.

We naderen het einde van het gesprek.

‘Ik schaam me diep. Dit is toch eigenlijk een kul-vraag om hiervoor naar jou te komen?’

Cliënt buigt het hoofd. ‘Want weet je, ik heb een goede baan, een dak boven mijn hoofd, geen financiële zorgen, een fantastische partner, twee gezonde en lieve kinderen, geen grote ellende in onze omgeving en … ik voel me simpelweg niet gelukkig. Ik schaam me, want hoe kan dit nou?’